تو خود فریفته دنیایی

به حق می گویم، دنیا تو را نفریفته است، بلکه تو خود فریفته دنیایی؟ 

دنیا عبرت ها را برای تو آشکار، و تو را به تساوی دعوت کرد. 

دنیا با درد هایی که در جسم تو می گذارد 

وبا کاهشی که در توانایی تو ایجاد می کند، 

راستگوتر از آن است که به تو دروغ بگوید و یا مغرورت سازد. 

چه بسا نصیحت کننده ای از دنیا را متهم کردی، 

و راستگویی را دروغگو پنداشتی! 

اگر دنیا را از روی شهر های ویران شده 

وخانه های درهم فروریخته بشناسی، 

آن را یادآوری دلسوز، واندرز دهنده ای گویا می یابی، 

که چونان دوستی مهربان از تباهی ونابودی تو نگران است.

 دنیا چه خوب خانه ای است برای آن کس که آن را جاودانه نپندارد،

 وخوب محلی است برای آن کس که آن را وطن خویش انتخاب نکند،

سعادتمندان به وسیله دنیا، در قیامت،

کسانی هستند که امروز از حرام آن می گریزند.

خطبه 223نهج البلاغه